Sentymentalnie i z miłością....

....bo o mojej Babci i Dziadku będzie ten post,a także ludziach,których nie było dane mi poznać osobiście,ale wiele o nich słyszałam,a teraz patrzę na ich twarze na starych fotografiach.Babcia i Dziadek nieodłącznie kojarzą mi się z domem, tym niegdyś najpiękniejszym w całej okolicy ...teraz moim ... 

Gdy zamknę oczy wszystkie sprzęty wracają na swoje miejsce,Babcia krząta się po kuchni,a Dziadek w ogrodzie rozmawia z pszczołami i już jest pewne,że na śniadanko będzie świeży,słodziutki miodek:)Mój ulubiony to spadziowy.Nigdy nie zapomnę tych smaków i zapachów z dzieciństwa.W babcinej kuchni zawsze pachniało bułkami i konfiturą z czarnych porzeczek,a ta zupa z przecieranych na sitku pomidorów ;)dzisiaj tego smaku już nikt nie powtórzy.O kulinariach mojej Babci będzie jednak w innym poście..
Zacznę od pradziadka( taty mojej babci) To jemu zawdzięczam ten dom,który zbudował ,dom przede wszystkim pełen pięknych wspomnień i ciepłych ludzi.Pradziadek nim zamieszkał w moim miasteczku,był kierownikiem stacji w Mysłowicach i podobno przystojniakiem w młodości (hehe)

Ojciec mojego Dziadka miał swój zakład stolarski i to chyba po nim odziedziczyłam zapał do dłubania wszelkiego i miłość do drewna.
Mam nawet starą fotografię z jego stolarni zjedzoną przez ząb czasu i chyba korniki (ale mam!!!)


 

A także zdjęcie Dziadka z rodzicami przed warsztatem.

 




W tym domu wychował się mój Dziadek,ale że nie chciał zostać na gospodarce, skończył agronomię i został nauczycielem,kierownikiem i współtwórcą rolniczej szkoły w moim mieście.Był człowiekiem niezwykle inteligentnym i oczytanym.Znał łacinę,esperanto,biegle mówił po niemiecku,stenografia była jego mocną stroną.Był wspaniałym i dobrym człowiekiem...i pięknie malował o czym już pisałam kiedyś:)

Moja Kochana Babcia była prawdziwą Damą,piękną kobietą i niezwykle skromną osobą.

Uczyła się w szkole gospodarstwa domowego,znała francuski i była cudownym człowiekiem.Uwielbiali ją wszyscy.

Całe życie towarzyszyła jej jedna przyjaciółka ...od czasów szkolnych,aż do ostatnich jej chwil...

Lubię przywoływać te wspomnienia..są takie prawdziwe i pewnie często będę do nich wracać...do ludzi,których tak mocno kochałam.
Myślę,że ten post spodoba się Romantycznej Duszy ,której dziękuję bardzo za wyróżnienie..to zaszczyt dla mnie Kochana.
Pozdrawiam Was wszystkie i dziękuję,za przemiłe komentarze.

 

A to moja Najukochańsza Mamusia(i moje ulubione zdjęcie),której poświęcę innego posta o ile mnie nie zabije jak to zobaczy (hehe)...a często tu zagląda:)Buziaki Mamuś